 |
| Stworzenie gitary :) |
Instrumenty szarpane o skracanych strunach przeniknęły do Europy z dwóch środowisk pozaeuropejskich:
- ze środowiska perskiego dotarty za pośrednictwem Arabów instrumenty o kształcie zbliżonym do połowy gruszki;
- ze starożytnej Grecji przyjęły się instrumenty pochodzenia egipskiego, posiadające dwa ramiona połączone jarzmem, budowane pierwotnie ze skorupy żółwia i rogów antylopy.
Z pierwszego typu instrumentu powstała około XIII wieku europejska lutnia. Posiadała ona strunnik naklejony na wierzchnią płytę i mocno odgiętą ku tyłowi główkę. Struny szarpano piórkiem bądź palcami. Przez długie wieki posługiwali się lutnią wędrowni śpiewający rycerze. Od lutni wywodzi się ukraińska domra, rosyjska bałałajka, a także mandolina -ludowy instrument Półwyspu Pirenejskiego i Apenińskiego. Do drugiej grupy nalażała między innymi starogrecka kitara i lira.
W średniowieczu, zamiast dwu symetrycznych ramion, zastosowano w kiatrze szyjkę umożliwiającą przyciskanie strun ( jak w lutni ) , pozostawiając jednak płaski kształt pudła. Powstała w ten sposób cytara.
Gitara, odróżniająca się od cytary bocznymi wcięciami pudła, pojawiła się w Hiszpanii w XIII wieku. W późnym średniowieczu rozpowszechniła się po całej Europie. Występowały także gitary o dwóch główkach zwane arcygitarami. Gitarę klasyczną o obecnym kształcie skonstruował Antonio Torres w połowie XIX wieku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz